برای اجرای یک ساختمان سازه های فلزی جوشی ابتدا باید تلاش کرد زمین مورد ساختمان
سازی دارای مقاومت کافی بوده تا بتواند نیروی وزن ثقلی ساختمان را تحمل کند و دچار نشست
نگردد. برای این منظور ابتدا از طرف مھندسین اقدام به عملیات بررسی مقاومت فشاری زمین
مورد نظر میگردد. برای این امر اقدام به کمانه زنی نموده و از خاک طبقات مختلف زمین نمونه
برداری کرده و برای مشخص نمودن مقدار بار قابل تحمل نمونه را به آزمایشگاه فرستاده تا مورد
آزمایش قرار بگیرد. پس از اینکه آزمایشگاه اقدام به مشخص نمودن (که واحد آن کیلوگرم بر
سانتی مترمربع می باشد) کرد مھندس محاسب طبق این مقاومت فشاری خاک محاسبه پی
سازی را انجام می دھد. که ھر چه این عدد کوچکتر باید ابعاد پی بزرگتر و ھر چه این عدد
بزرگتر باشد ابعاد پی کوچکتر می شود. (این عدد نزدیک به یک که معمولا کیلوگرم بر سانتی متر مربع می باشد)
سازه های فلزی جوشی در ایران و در همه جهان به طور گسترده برای احداث ساختمان، پل،
کارخانه، انبار و دیگر تاسیسات شهری و صنعتی استفاده می‌شوند. جوشکاری به عنوان
رایج‌ترین روش اتصال فلزات به طور وسیع در ساخت سازه‌های فلزی به کار می‌رود. کیفیت
و استحکام سازه‌ها، به طراحی و سپس اجرای درست اتصالات آن‌ها بستگی دارد و اگر دقت‌های
لازم اعمال نشود، سازه به شدت آسیب خواهد دید. زیرا یک سازه فلزی چیزی نیست جز
انبوهی از مقاطع فولادی که به یکدیگر متصل و سرپا شده‌اند و این اتصالات باید فشاری
سهمگین را تحمل کنند.
از آن‌جا که سرزمین ما، در منطقه‌ای زلزله خیز قرار دارد و مقاومت ساختمان‌ها در برابر نیروهای
ناشی از زمین لرزه حیاتی است، حساسیت مطلب دو چندان می‌شود. از این رو، کیفیت
جوشکاری سازه‌های فلزی چیزی نیست که قابل گذشت و سهل انگاری باشد. در صورت تخریب
سازه‌ها، آسیب‌های فراوانی به کشور وارد می‌شود که در هر حال غیر قابل جبران است.
اتصالات استخوانی در قاب‌های مقاوم خمشی فولادی جهت مقاوم سازی اتصالات صلب موجود
و کاهش اشکالات اتصالات صلب در طراحی سازه‌های فولادی جدید مورد بررسی قرار گرفته است.
از مزایای این نوع اتصال حفظ فشردگی مقطع تیر و عدم کاهش قابل توجه در سختی و پیچشی
و نیز کاهش کمانش‌های موضعی دانسته شده است. همچنین معیار جدید برای توصیف نرخ کاهش
مقاومت پس از رسیدن به بیشینه تحمل بار نمونه مورد استفاده قرار گرفت.
شکست در اتصالات سازه است. گسیختگی در اتصالات سبب از بین رفتن یکپارچگی سازه
و خرابی‌های پیش رونده می‌شود. یکی از راهکارهای پیشنهادی برای بهبود عملکرد این
نوع اتصالات، اعمال کاهش موضعی در مقطع تیر معروف به اتصال استخوانی است. در این
حالت به فاصله اندکی از بر ستون به صورت موضعی قسمتی از جان تیر بریده می‌شود تا ظرفیت
خمشی تیر در آن منطقه کاهش یابد. با این عمل مفصل خمیری دور از محل اتصال تیر به
ستون و در خود تیر ایجاد و از شکست در اتصال و جوش بال تیر به ستون جلوگیری می‌شود.
اتصال استخوانی شکل پذیری و قابلیت دوران خمیری بالایی داشته و با ایجاد مفصل خمیری
در منطقه باریک شده ضمن محافظت ار اتصال، اتلاف انرژی بیشتری به ارمغان می‌آورد. از
مزایای دیگر اتصال استخوانی اقتصادی بودن و سهولت اجرای آن است به نحوی که برای ایجاد
این نوع اتصال می‌توان برش در تیر را در کارخانه انجام داد و سپس تیر را به کارگاه ساختمانی منتقل کرد.
از جمله مشکلات اتصال استخوانی کاهش توانایی تحمل بار آن بر اثر تغییر مکان‌های بزرگ است.
دلیل این امر ضعیف شدن مقطع بال تیر و تاثیر آن بر کاهش مقاومت مقطع نسبت به تغییر شکل‌های
خارج از صفحه است که بر اثر آن تیر در ناحیه باریک شده دچار کمانش‌های موضعی و جانبی می‌شود.